Posiew moczu u dzieci Sposób pobrania moczu u dziecka jest bardzo ważny- najczęstsza przyczyna błędnych rozpoznań Nie należy pobierać do przyklejanych sterylnych woreczków-85% wyników fałszywie dodatnich Rodzice musza być pouczeni przez lekarza, pobranie ze środkowego strumienia jest Ketony w moczu u dziecka. Ciała ketonowe w moczu dziecka mogą się pojawić w odpowiedzi na: nadmierne wymioty, biegunkę , długotrwałą gorączki, która często wiąże się z utrata apetytu. Poza tym w przypadku dzieci już kilkugodzinna przerwa w jedzeniu (np. w czasie nocy) może prowadzić do zwiększenia produkcji, a tym samym U mojej miesięcznej córeczki wykryto bakterię Klebsiella pneumoniae. Mała ma biegunkę i zatrucie układu pokarmowego. Bakteria jest także w moczu. Córka dostaje antybiotyki. Codziennie jeździmy na kroplówki i zastrzyki do szpitala. Co to za bakteria, czy jest niebezpieczna dla dziecka? Jak powinniśmy postępować z małą? Czy możemy z nią wychodzić na spacer, czy powinna raczej Biegunka rotawirusowa. Biegunka rotawirusowa, u większości małych pacjentów, objawia się rozwolnieniem, a także gorączką i wymiotami. Objawy zakażenia rotawirusem pojawiają się zazwyczaj od 1 do 3 dni po okresie wylęgania. Charakteryzują się wysoką intensywnością, mogą trwać nawet do 48 godzin. Gdy badanie wskazuje na azotyny w moczu u dziecka, najczęściej świadczy to o infekcji o charakterze bakteryjnym – w większości przypadków wywołanych przez bakterie E. Coli. Infekcji bardzo często towarzyszą charakterystyczne objawy, takie jak gorączka, ból w czasie oddawania moczu czy brak apetytu. Zapalenie dróg moczowych u dzieci może doprowadzić do uszkodzenia nerek, powstania w nich blizn, a także do sepsy, czyli zakażenia całego organizmu bakteriami, które wywędrowały z układu moczowego. Na sepsę szczególnie narażone są dzieci z zakażeniem dróg moczowych poniżej 3. miesiąca życia, dlatego muszą być leczone w iz19x0. Witam. Kolejne posiewy moczu są dodatnie, gdyż mimo opracowanego antybiogramu, jak wynika z przedstawionych informacji na temat aplikowanych dotąd farmaceutyków, stosowano leki, na które wyhodowana bakteria jest oporna. Nie mogę na niniejszym portalu operować nazwami leków, jednak na antybiogramie wyraźnie widneje nazwa antybiotyku, na który bakteria jest wrażliwa. Doradzam wizytę u lekarza z wynikiem posiewu, antybiogramu oraz historią dotychczasowego leczenia. Pozdrawiam Redakcja to zespół doświadczonych i zaangażowanych osób, z których wielu to eksperci z dziedziny medycyny, dla których dbałość o zdrowie to priorytet. ten tekst przeczytasz w 2 minuty O czym świadczy obecność bakterii w moczu dziecka? Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online U mojego 8-miesięcznego bratanka w badaniu ogólnym moczu wyszły liczne bakterie. Jaka może być tego przyczyna i co z tym robić? ~edyta Bakterie są często wykrywane w moczu u małych dzieci i niekoniecznie oznacza to zakażenie układu moczowego. Równie często jest wynikiem niewłaściwego pobrania moczu do badania – obecne w nim drobnoustroje nie pochodzą w rzeczywistości z układu moczowego lecz ze skóry w okolicy zewnętrznego ujścia cewki moczowej. W opisanym przypadku należy powtórzyć badanie moczu, uzupełniając je o posiew moczu. W tym celu należy zakupić w aptece specjalny – jałowy – pojemnik na mocz. W żadnym razie nie polecam woreczków do zbierania moczu – ich użycie to niemal pewny wynik dodatni badania – prawie zawsze dostają się do nich bakterie obecne na skórze pachwin oraz bakterie kałowe. Do badania należy pobrać mocz z nocy. Bezpośrednio przed jego pobraniem należy dokładnie umyć okolice ujścia cewki moczowej – u chłopców wskazane jest w tym celu odciągnięcie napletka. Pobieramy mocz ze środkowego strumienia – tylko wówczas mamy gwarancję, że nie będzie on zanieczyszczony bakteriami skórnymi. Nie należy też zwlekać w odwiezieniem próbki moczu do laboratorium. Oczywiście, wszystkie powyższe zalecenia nie są łatwe w przypadku małych dzieci. Jednak przy odrobinie cierpliwości mocz zostanie pobrany prawidłowo, a nagrodą za to będzie wiarygodny wynik badania. Jeśli pomimo przestrzegania wszystkich wymienionych reguł wynik okaże się dodatni, wskazuje to na infekcję dróg moczowych. Wówczas wynik posiewu będzie zawierał informację o gatunku bakterii obecnych w moczu i ich wrażliwości na poszczególne antybiotyki. Na tej podstawie pediatra dobierze odpowiednie leczenie. Porady ekspertów mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Najlepszy pediatra w Twojej okolicy ADVICE O czym świadczy cukier w moczu? Z jakiego powodu może pojawić się cukier w moczu? Czy oznacza on groźne dla zdrowia choroby? Z jakimi chorobami wiąże się jego obecność? Jakie badania warto... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski To objaw wysokiego poziomu cukru. Zobaczysz go podczas oddawania moczu Cukrzyca jest przewlekłą chorobą, która dosięga coraz większą część społeczeństwa. Chorują nie tylko osoby starsze i otyłe, ale i młodzi ludzie. Niestety mimo... Eliza Kania Inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu - przyczyny, rodzaje, sposoby leczenia Nietrzymanie moczu to dla wielu kobiet dolegliwość wstydliwa i niezwykle uciążliwa. Problem z trzymaniem moczu znacznie utrudnia bowiem codzienne funkcjonowanie.... Nietrzymanie moczu? Oto jak zadbasz o komfort i higienę każdego dnia Nietrzymanie moczu jest bardzo powszechną i niestety często w dużym stopniu wpływającą na jakość życia dolegliwością. Zastanawiasz się, jak odpowiednio zadbać o... Musisz oddać mocz w lesie? To może być groźne dla zdrowia Ładna pogoda oraz wakacyjny czas skłaniają do wędrówek i spacerów po lasach i łąkach. Czasami w trakcie takich przechadzek może pojawić się potrzeba oddania... Tomasz Gdaniec Co oznacza nietypowy zapach moczu? Dziwna woń to sygnał alarmowy Zazwyczaj nasz mocz ma delikatny zapach oraz słomkowo-żółty kolor. Czasami zdarzają się jednak odstępstwa od normy. W większości przypadków silny zapach moczu nie... Joanna Murawska Całujesz się z brodaczem? Uważaj na groźną infekcję Rylee Kriete, młoda użytkowniczka TikToka, pokazała skutek całowania się z brodatym mężczyzną. Na wideo, na którym widać pokryty strupami czerwony podbródek i... Sylwia Czerniak Zmiany w oddawaniu moczu mogą oznaczać kłopoty ze zdrowiem Wysoki cholesterol stwarza wiele poważnych zagrożeń i może zwiększać ryzyko rozwoju innych dolegliwości, np. chorób serca. Warto wiedzieć, że sygnałem świadczącym... Oskar Nawalany Chore nerki nie bolą. Lekarka: sygnał alarmowy zobaczysz, oddając mocz Kojarzone głównie z funkcją wydalniczą, w rzeczywistości odpowiadają za wiele więcej obszarów i funkcji organizmu. Kiedy chorują, nie bolą, ale to sytuacja tym... Polskie Towarzystwo Medycyny Nuklearnej Oddajesz mocz pod prysznicem? Lekarka apeluje: to bardzo niedobre dla zdrowia Dr Alicia Jeffrey-Thomas z USA zaleca, aby nie oddawać moczu pod prysznicem. Jej zdaniem może to prowadzić do dolegliwości związanych z układem moczowym, a... Anna Górska Zakażenie układu moczowego (ZUM) stanowi jedną z najczęstszych chorób infekcyjnych wieku dziecięcego i może dotyczyć od 2 do 20% dzieci w zależności od wieku, płci, rasy i przyjętych kryteriów rozpoznania [1]. Może mieć postać gorączkową, dyzuryczną lub bezobjawową, zależnie od wieku. Gorączka i objawy ogólne występują najczęściej u dzieci najmłodszych (noworodków i niemowląt). U dzieci starszych ZUM towarzyszą objawy dyzuryczne. ZUM wymaga szybkiej diagnostyki zgodnie z ustalonymi standardami, wykluczenia lub potwierdzenia istnienia wady układu moczowego oraz wdrożenia celowanego leczenia. Rokowanie odległe u chorych z epizodem ZUM zależy głównie od rodzaju potencjalnie występującej wrodzonej wady układu moczowego. Epidemiologia Według metaanalizy obejmującej około 10 000 dzieci do 3. skumulowana częstość występowania ZUM o przebiegu gorączkowym wynosiła 7,2% (5,8–8,6%), przy czym u dziewczynek 7,5% (5,1–10%), a u chłopców 8,7% (5,4–11,9%). Według niektórych danych ZUM w okresie noworodkowym i niemowlęcym (do 3. częściej stwierdzane jest u chłopców i częstość ta waha się od 2,4% do około 20%. Tak duża rozbieżność w obserwowanej częstości ZUM u niemowląt płci męskiej zależna jest od faktu wykonania zabiegu obrzezania, co obejmują głównie statystyki amerykańskie. U chłopców pozbawionych napletka częstość ZUM ocenia się na 2,4%, a chłopców w tym samym przedziale wieku bez obrzezania, częstość ta sięga 20,1% [1]. Wśród dzieci powyżej 6. ZUM występuje istotnie częściej u dziewczynek niż u chłopców (8,3% vs. 1,7%). POLECAMY Większa skłonność do występowania ZUM u dziewczynek w wieku niemowlęcym związana jest z uwarunkowaniami anatomicznymi – krótszą niż u chłopców cewką moczową oraz możliwością zanieczyszczenia kałem okolicy ujścia zewnętrznego cewki. Szacuje się, że skumulowana częstość ZUM u dzieci do 18. wynosi 5–7,8%, a ryzyko wystąpienia epizodu ZUM do 14. wynosi u chłopców około 1–3%, a u dziewczynek 3–10% [3]. Tak częstemu ujawnianiu się ZUM u dzieci sprzyjają wady układu moczowego, zarówno anatomiczne, jak i czynnościowe. Do najczęstszej patologii stwierdzanej u dzieci z ZUM należą odpływy pęcherzowo-moczowodowe (OPM). U 30% dzieci, u których rozpoznano ZUM o przebiegu gorączkowym, stwierdzano jedno- lub obustronne OPM [4]. W kompleksowym opracowaniu, z 2014 roku dotyczącym odpływów pęcherzowo-moczowodowych u dzieci, K. Tullus sugeruje, że częstość występowania odpływów jest istotnie większa, niż sądzono dotychczas, i może sięgać 25–40% u niemowląt i dzieci młodszych [5]. Przyczyny powstawania odpływów pęcherzowo-moczowodowych nie są do końca jasne. Uważa się, że część z nich, zwłaszcza odpływy niskiego stopnia, są wynikiem fizjologicznej niedojrzałości dróg moczowych, z których dzieci stopniowo „wyrastają” [6]. U dzieci z wadami dróg moczowych lub odpływami wysokiego stopnia przyczyna najczęściej jest złożona, wynikająca z nieprawidłowego usytuowania ujścia pęcherzowego moczowodu związanego z zaburzeniem pączkowania moczowodu we wczesnym płodowym etapie rozwoju i tworzenia się dróg moczowych [7]. Rozwój ten zależny jest od ekspresji szeregu genów. Badania dotyczące rodzinnego występowania bezobjawowych odpływów pęcherzowo-moczowodowych wskazują na ich heterogenne tło genetyczne, prawdopodobnie związane z mutacją genów w obrębie krótkiego ramienia chromosomu 1 [8]. Na rycinie 1 przedstawiono schematyczny podział i klasyfikację odpływów pęcherzowo-moczowodowych. Dodatkowym mechanizmem powodującym zastój moczu może być dysfunkcja dolnych dróg moczowych wynikająca z obecności przeszkody podpęcherzowej (zastawka cewki tylnej), zwężenia cewki moczowej lub zaburzeń opróżniania pęcherza moczowego. Wady te usposabiają do zalegania moczu w drogach moczowych. Zwiększone ciśnienie w pęcherzu moczowym może powodować powstawanie odpływu lub utrudniać jego ustępowanie. Ryc. 1. Stopnie (od I do V) odpływu pęcherzowo-moczowodowego Od ponad 50 lat istnieje pogląd, że wystąpienie ZUM, zwłaszcza o przebiegu gorączkowym, związane jest z powstawaniem blizn pozapalnych, co może w przyszłości prowadzić do uszkodzenia miąższu nerek i rozwoju przewlekłej choroby nerek (PChN). Obecność odpływu pęcherzowo-moczowodowego, zwłaszcza wysokiego stopnia (IV, V), ma zwiększać to ryzyko [9, 10]. Stąd też wcześniejsze zalecenia obejmowały agresywną, obrazową diagnostykę u każdego dziecka po pierwszym epizodzie ZUM. Salo i wsp. uważają, że przyczyną pogarszającej się czynności nerek, doprowadzającą w konsekwencji do PChN, są zakażenia układu moczowego występujące u dzieci predysponowanych, z istotną wadą rozwojową, taką jak dysplazja czy hipoplazja nerek [11]. W obserwacji 366 pacjentów dorosłych z PChN jedynie u trzech z nich rozpoznawano nawracające ZUM w dzieciństwie. W przeglądzie piśmiennictwa obejmującym lata 1996–2009 i opisującym 1576 pacjentów z objawami ZUM w okresie dziecięcym, potwierdzono ZUM jako przyczynę przewlekłej choroby nerek jedynie w trzech przypadkach [11]. Etiologia Głównym patogenem odpowiedzialnym za wywołanie zakażenia układu moczowego u dzieci są bakterie, rzadziej wirusy (adenowirusy, polyoma BK), grzyby czy Chlamydia. Czynniki te na ogół odpowiedzialne są za rozwój ZUM u pacjentów z zaburzeniami odporności, w tym u chorych po przeszczepieniu narządów litych (nerka, wątroba, serce) lub szpiku kostnego, chorych długo hospitalizowanych lub będących w ciężkim stanie ogólnym. Wśród infekcji bakteryjnych dominuje przede wszystkim zakażenie wywołane przez bakterie Gram (-). Najczęściej czynnikiem etiologicznym ZUM u dzieci jest Escherichia coli, która odpowiada za ponad 90% wszystkich epizodów zakażenia moczu. Rzadziej czynnikiem patogennym jest Klebsiella pneumoniae, która odpowiada za około 4% wszystkich zakażeń, Proteus mirabillis (3%) oraz Enterobacter sp. (1%) [12]. Zakażenia te na ogół są obserwowane u dzieci z wadami układu moczowego (pęcherz neurogenny wymagający powtarzanego cewnikowania, nieanatomiczne odprowadzenie moczu), po zabiegach urologicznych w obrębie dróg moczowych, jak też u dzieci długo hospitalizowanych poddanych szerokospektrowej antybiotykoterapii. U takich pacjentów obserwuje się ZUM wywołane przez Proteus sp. w 11% przypadków, Klebsiella pmeumoniae w 10%, a Echericha coli w 54% [13]. U niemowląt do 6. należy pamiętać o możliwości zakażenia wywołanego enterokokami. U noworodków częściej niż u dzieci starszych stwierdza się ZUM wtórne do infekcji Streptococcus grupy B [14]. Możliwe czynniki patogenetyczne odpowiedzialne za wywołanie zakażenia układu moczowego u dzieci przedstawiono w tab. 1. Tab. 1. Czynniki patogenetyczne zakażenia układu moczowego u dzieci [15] Bakterie Gram-ujemne Ziarniaki Gram-dodatnie E. coli Pseudomonas aeruginosa Citrobacter spp Enterobacter cloacae Morganella morganii Proteus mirabilis Providencia stuartii Serratia spp Streptococcus grupy B Staphylococcus aureus Staphylococcus epidermidis Staphylococcus saprophyticus Streptococcus grupy D Streptococcus faecalis Ziarniaki Gram-ujemne Neisseria gonorrhea Patogeneza Do rozwoju ZUM może dochodzić drogą wstępującą, krwiopochodną, limfatyczną lub przez ciągłość tkanek. Najczęściej jednak bakterie wnikają drogą wstępującą poprzez kolonizację cewki moczowej, następnie poprzez cewkę moczową do pęcherza moczowego. Szerzeniu się zakażenia sprzyja krótka cewka moczowa u dziewczynek, stąd ZUM występuje u nich z większą częstością niż u chłopców, oraz bogata flora bakteryjna głównie pochodzenia jelitowego, bytująca w okolicy moczowo-płciowej. Dodatkowo drogą wstępującą może dochodzić do zakażenia podczas cewnikowania pęcherza moczowego oraz instrumentacji w obrębie dolnych dróg moczowych. Z pęcherza poprzez moczowody może dochodzić do wnikania bakterii do nerek, co (przy występowaniu gorączki) odpowiada rozpoznaniu odmiedniczkowego zapalenia nerek (pyelonephritis). Czynniki sprzyjające rozwojowi zakażenia w obrębie dróg moczowych zależne są od rodzaju drobnoustrojów i ich cech wirulencji oraz od gospodarza. W tabeli 2 przedstawiono czynniki ryzyka rozwoju ZUM zależne od drobnoustroju oraz zależne od gospodarza. Ze względu na stałe narażenie układu moczowego na kontakt z patogenami bytującymi w okolicy moczowo-płciowej istnieją mechanizmy obronne mające na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia ZUM. Głównym mechanizmem zapobiegającym kolonizacji dróg moczowych jest stały, sprawny odpływ moczu oraz całkowite opróżnienie pęcherza moczowego. W warunkach fizjologicznych strumień moczu przepływający przez cewkę moczową wypłukuje bakterie, które tymczasowo kolonizowały cewkę moczową i wydala je wraz z moczem na zewnątrz organizmu. Pomimo jednak istniejącego mechanizmu obronnego w pewnych sytuacjach dochodzi do kolonizacji cewki moczowej oraz dróg moczowych i rozwoju ZUM, w tym także zajęcia miąższu nerek. Odpowiedzialne za to są pewne cechy bakterii, w tym zdolność do adhezji, czyli przylegania do komórek nabłonkowych wyścielających drogi moczowe oraz zdolność do wywoływania miejscowego stanu zapalnego poprzez produkcję cytokin. Głównymi adhezynami ułatwiającymi przyleganie bakterii E. coli są fimbrie (ryc. 2). Ryc. 2. Wygląd komórki E. coli w mikroskopie elektronowym wraz z fimbriami [16] Szczepy E. coli zaopatrzone mogą być w dwa rodzaje fimbrii, co determinuje ich uropatogenność. Fimbrie typu 1, występujące u 75% bakterii E. coli, poprzez łączenie się z białkiem Tamma-Horstfalla, przy wykorzystaniu w tym procesie mannozy, powodują wydalenie kompleksu białka i bakterii na zewnątrz organizmu [16]. Fimbrie typu 2, które charakteryzują się opornością na mannozę, nie ulegają związaniu z białkiem Tamma-Horstfalla i wiążąc się z antygenem P1, obecnym w obrębie dróg moczowych i śluzówki jelita grubego, powodują przyleganie do nabłonka dróg moczowych, ułatwiając tym samym proces zakażenia głównie górnych dróg moczowych. Fimbrie te znane są także jako fimbrie typu P odpowiedzialne za występowanie ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek (pyelonephritis). Oprócz posiadania fimbrii przez bakterie szczepów Escherichia coli ich wirulencja zależna jest od serotypu bakterii. Bakterie wywołujące odmiedniczkowe zapalenie nerek charakteryzują się obecnością antygenu O (powierzchniowy) i antygenu K (otoczkowy). Obecność antygenu H (rzęskowy) najprawdopodobniej nie ma wpływu na rozwój zakażenia. Zwłaszcza obecność antygenu K wzmaga „zjadliwość” szczepu poprzez zwiększenie oporności na fagocytozę przez leukocyty wielojądrzaste [17]. Wniknięcie patogenu do nerek powoduje szereg reakcji układu odpornościowego poprzez aktywację receptora TLR4 (ang. toll-like receptor 4) oraz czynnika jądrowego ĸβ (ang. nuclear factor), co przyczynia się do produkcji cytokin i chemokin, co w konsekwencji może doprowadzać do powstawania blizn w miąższu nerki [18]. Część autorów sugeruje genetyczną skłonność do powstawania blizn w nerkach, w tym głównie zależną od polimorfizmu genu enzymu konwertującego angiotensynę (ACE – ang. angiotensin converting enzyme) [19]. Tab. 2. Czynniki ryzyka rozwoju ZUM zależne od drobnoustroju i zależne od gospodarza (przedruk za zezwoleniem Redakcji Standardy Medyczne) [2] CZYNNIKI RYZYKA ROZWOJU ZUM ZALEŻNE OD DROBNOUSTROJU CZYNNIKI RYZYKA ROZWOJU ZUM ZALEŻNE OD GOSPODARZA Fimbrie typu 1 Fimbrie typu 2 Antygen O Antygen H Wyspy patogenności Zastój moczu: Wady anatomiczne Zaburzenia czynnościowe: pierwotne wtórne, np. powikłania cukrzycy Cewnikowanie dróg moczowych Zabiegi na drogach moczowych Bliskość anatomiczna odbytnicy Czynniki ryzyka rozwoju ZUM zależne od gospodarza to przede wszystkim zaburzenie sprawnego odpływu moczu. Może ono być wynikiem odpływów pęcherzowo-moczowodowych, zwężenia podmiedniczkowego moczowodu, anatomiczne lub czynnościowe zaburzenia funkcji pęcherza moczowego, powodujące nieprawidłowe i niepełne jego opróżnianie oraz przeszkody podpęcherzowe (np. zastawki cewki). Przebieg kliniczny i postacie ZUM Zarówno objawy ZUM, jak i jego przebieg zależne są głównie od wieku dziecka oraz obecności wady układu. U noworodków dominują objawy niespecyficzne, trudne do interpretacji, takie jak: niechęć do ssania, biegunka, rozdrażnienie, zmniejszona aktywność, gorączka, żółtaczka, skąpomocz lub wielomocz [20]. U dzieci do 2. dominuje głównie gorączka, brak apetytu, wymioty. Dzieci między 2. a 5. zgłaszają na ogół ból brzucha i stwierdza się u nich gorączkę. U dzieci starszych, powyżej 5. przeważają objawy dyzuryczne, nagłe parcie na pęcherz, częstomocz i dodatni objaw Goldflama. Podział postaci klinicznych zakażenia układu moczowego może obejmować lokalizację zakażenia, w tym zakażenie dolnych dróg moczowych (zapalenie cewki moczowej lub zapalenie pęcherza moczowego) oraz górnych dróg moczowych – odmiedniczkowe zapalenie nerek. Pierwszy z nich charakteryzuje się na ogół objawami dyzurycznymi, bólem brzucha lub okolicy pęcherza moczowego. W przypadku zakażenia górnych dróg moczowych mamy do czynienia z gorączką przekraczającą 38°C, wymiotami i ogólnym złym stanem dziecka (odwodnienie, brak apetytu, zmniejszona aktywność) [21]. Dodatkowo zakażenia układu moczowego można podzielić na infekcje u pacjentów z wadą układu moczowego (tzw. powikłane) lub bez (niepowikłane), o przebiegu gorączkowym lub nie oraz ze względu na liczbę epizodów (nawrotowe lub jednorazowe). W przypadku nawrotowych zakażeń mamy do czynienia z więcej niż dwoma epizodami ZUM u tego samego chorego. Zgodnie z wytycznymi NICE (National Institute for Health and Clinical Excellence) nawrotowe ZUM należy rozpoznać w przypadku wystąpienia dwukrotnie odmiedniczkowego zapalenia nerek, jednokrotnego odmiedniczkowego zapalenia nerek i jednego epizodu zakażenia dolnych dróg moczowych lub trzykrotnego i więcej zakażenia dolnych dróg moczowych (zapalenie cewki moczowej, pęcherza moczowego) [22]. Niektórzy autorzy wyróżniają także zakażenie typowe, gdy czynnikiem patogennym jest pałeczka Escherichia coli poddająca się leczeniu, bez zaburzeń w oddawaniu moczu oraz bez pogorszenia czynności nerek, i atypowe zakażenie wywołane przez inne niż E. coli patogeny, charakteryzujące się ciężkim przebiegiem klinicznym, przebiegające z zaburzeniami oddawania moczu i brakiem uzyskania poprawy po dwóch dobach stosowania antybiotykoterapii [12]. Rozpoznanie W przypadku podejrzenia ZUM należy wykonać jednoczasowo badanie ogólne moczu oraz posiew moczu. Jedynie obecność leukocytów w próbce moczu potwierdzająca odczyn zapalny oraz obecność bakterii pozwala na rozpoznanie zakażenia układu moczowego. Obie zmiany można wykazać testami bezpośrednimi lub pośrednimi. O stanie zapalnym w drogach moczowych świadczy obecność > 5 leukocytów w polu widzenia w badaniu mikroskopowym osadu moczu (metoda bezpośrednia) lub > 10 leukocytów w mm3 w świeżej, nieodwirowanej porcji moczu, bądź wykazanie w szybkim teście paskowym wysokiej aktywności esterazy leukocytów (metoda pośrednia) [2, 3, 23]. Obecność bakterii w moczu można wykazać za pomocą metody bezpośredniej (w hodowli bakteryjnej) lub pośredniej – poprzez wykazanie obecności azotynów świadczących o obecności bakterii Gram (-) w porcji moczu. Wynik testu paskowego może być ujemny w przypadku zakażenia bakteriami Gram (+). Oba testy wykazują dużą swoistość i specyficzność [24]. W zależności od techniki pobrania próbki moczu liczba kolonii bakteryjnej świadcząca o zakażeniu (bakteriuria znamienna) jest inna. W tab. 3 przedstawiono zasady rozpoznawania zakażeń układu moczowego, a w tab. 4 miana bakteriurii znamiennej w zależności od metody pobrania próbki moczu. Nadal sposób pobrania moczu na badanie bakteriologiczne stanowi istotny problem diagnostyczny oraz wzbudza szereg kontrowersji. Zgodnie ze znowelizowanymi w 2011 r. zaleceniami Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej (AAP) za najbardziej wiarygodne pobranie moczu na posiew uznaje się u dzieci od 2. do 24. próbki uzyskane drogą cewnikowania lub nakłucia nadłonowego pęcherza moczowego [25]. Tab. 3. Zasady rozpoznawania ZUM (przedruk za zezwoleniem Redakcji Standardy Medyczne) [2] Cechy obecności bakterii Cechy zapalenia Bakteriuria (bakterie widoczne w osadzie moczu podczas analizy pod mikroskopem lub dodatni posiew moczu) Ropomocz 5 > 5 leukocytów w polu widzenia Azotyny – świadczą o obecności bakterii Gram (-) Wysoka aktywność esterazy leukocytów Tab. 4. Miana bakteriurii znamiennej w zależności od metody pobrania moczu na posiew (przedruk za zezwoleniem Redakcji Standardy Medyczne) [2] Metoda pobrania moczu Znamienna bakteriuria Mocz ze środkowego strumienia lub pobrany metodą jałowej mikcji ≥ 105 kolonii/ml u dziewczynek ≥ 104 kolonii/ml u chłopców Mocz z cewnika 104–105 kolonii/ml – zakażenie prawdopodobne ≥ 105 kolonii/ml niezależnie od płci Mocz pobrany drogą nakłucia nadłonowego Każdy wzrost bakterii G(-), ostrożna interpretacja w przypadku bakterii G(+), zwłaszcza flory skórnej – zwykle przyjmuje się ≥ 103 Tab. 5. Czynniki wpływające na prawdopodobieństwo rozpoznania ZUM u dzieci do końca 2. [25] (przedruk za zezwoleniem Redakcji Standardy Medyczne) [2] Płeć Czynnik Znamienna bakteriuria Męska Gorączka > 39°C Czas utrzymywania się gorączki > 24 h Nieznane źródło infekcji Obrzezanie napletka ↑ ↑ ↑ ↓↓↓ Żeńska Gorączka > 39°C Czas utrzymywania się gorączki > 24 h Nieznane źródło infekcji Wiek poniżej 12. ↑ ↑ ↑ ↑ Według autorów tych zaleceń oraz innych badaczy badanie posiewu moczu pobranego przy użycia typowego woreczka przyklejanego na krocze obarczone jest zbyt wysokim odsetkiem (około 85%) fałszywie dodatnich wyników i nie powinno stanowić podstawy do rozpoznania ZUM. Należy jednak pamiętać, że wykonanie badań inwazyjnych, jakimi są bez wątpienia zarówno cewnikowanie, jak i nakłucie nadłonowe, trudne jest do przeprowadzenia zwłaszcza podczas wizyty ambulatoryjnej, naraża na stres dziecko, jak i jego opiekunów, stąd niewiele ośrodków decyduje się na ten sposób pobrania próbki moczu. Dopuszczalną metodą pobrania może być uzyskanie moczu drogą tzw. jałowej mikcji, tzn. ze środkowego strumienia. Metoda ta wymaga wcześniejszego napojenia dziecka, dokładnego umycia okolicy krocza, rozebrania dziecka (ochłodzenie) i delikatnego masażu okolicy odcinka krzyżowego kręgosłupa i precyzyjnego pobrania moczu ze środkowego strumienia (bez możliwości zabrudzenia jałowego pojemnika) [2]. Metoda ta jest dodatkowo czasochłonna. Diagnostyka zakażenia układu moczowego W przypadku podejrzenia zakażenia układu moczowego u dziecka do 2. przed podjęciem decyzji o zakresie diagnostyki należy kierować się stopniem ryzyka wystąpienia ZUM zawartej w skali prawdopodobieństwa przedstawionych w zaleceniach AAP (tab. 5). Dotychczas ukazało się wiele europejskich i amerykańskich zaleceń dotyczących rozpoznawania, leczenia, niezbędnych badań obrazowych oraz profilaktyki ZUM u dzieci. Nadal jednak dyskusyjny pozostaje schemat badań obrazowych zalecanych do wykonania u pacjentów z ZUM. W ostatnich latach możemy obserwować pewne złagodzenie rekomendacji dotyczących wykonywania badań radiologicznych, w kierunku rezygnacji z części z nich, zwłaszcza z tych najbardziej obciążających. Jest to wynikiem zmiany poglądów na temat wpływu ZUM na rozwój przewlekłej choroby nerek, powstawania blizn pozapalnych i rozwoju nadciśnienia tętniczego u dzieci. Większość autorów zgodnych jest jednak, że zakres diagnostyki zależeć powinien od wieku dziecka oraz występujących czynników ryzyka. Wspomniane zalecenia AAP z 2011 r. rekomendują niewykonywanie cystografii mikcyjnej u dzieci po pierwszorazowym epizodzie ZUM, u których stwierdza się prawidłowy obraz nerek i pęcherza moczowego w badaniu ultrasonograficznym (USG). Zalecenia NICE z 2007 r. rekomendują podejmowanie decyzji diagnostycznych w zależności od wieku dziecka – poniżej i powyżej 6. [22]. Zalecenia te uzależniają także wykonywanie badań od wyniku badania USG z okresu prenatalnego. W tab. 6 przedstawiono podsumowanie rekomendacji zawartych w zaleceniach amerykańskich i europejskich: Melbourne Royal Children’s Hospital (RCH), National Institute of Clinical Exellence (NICE), schemat top-down (TDA), American Academy of Pediatrics (AAP) oraz Italian Society of Pediatric Nephrology (ISPN) [22, 27, 28, 29, 30]. Oprócz narodowych opracowań dotyczących zaleceń diagnostyki ZUM powstają także rekomendacje poszczególnych grup eksperckich. W 2015 r. ukazały się zaproponowane przez grupę ekspertów z Centrum Zdrowia Dziec- ka standardy postępowania diagnostycznego i terapeutycznego u dzieci z ZUM, szczegółowo omawiające proces diagnostyczny [2]. Podobnie jak w zaleceniach NICE oparto się w nich na wyniku badania USG prenatalnego i przy stwierdzeniu wady u dzieci poniżej 6. z ZUM wskazane jest wykonanie pilnych badań USG, scyntygrafii nerek z użyciem etylenodwucysteiny (EC), oceny zalegania moczu w pęcherzu moczowym oraz cystografii mikcyjnej. U dzieci bez wady, przy pierwszorazowym epizodzie ZUM, przy braku atypowego lub nawrotowego przebiegu, bez dodatkowych czynników ryzyka, zaleca się wykonanie USG w ciągu sześciu tygodni z oceną zalegania moczu w pęcherzu. Przy prawidłowym wyniku badania dziecko należy skierować do obserwacji bez konieczności wykonywania badania scyntygraficznego czy też cystografii mikcyjnej. U dzieci z potwierdzonym ZUM o przebiegu ciężkim, atypowym lub nawrotowym wskazane jest wykonanie pilnej diagnostyki z badaniem USG, scyntygrafii i cystografii. Przy pierwszorazowym epizodzie ZUM u dziecka bez znanego wyniku prenatalnego badania USG, o typowym przebiegu klinicznym, bez dodatkowych czynników ryzyka wystarczy wykonanie USG z oceną zalegania moczu po mikcji. Przy prawidłowym wyniku wskazana jest jedynie obserwacja, a w przypadku wyniku nieprawidłowego – planowa scyntygrafia i w dalszym etapie cystografia mikcyjna. Cennych wskazówek, zwłaszcza dla lekarzy pediatrów i lekarzy rodzinnych, dostarczają zalecenia Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej z 2009 roku dotyczące postępowania z noworodkiem i niemowlęciem z prenatalnym podejrzeniem wady układu moczowego z precyzyjnym określeniem wielkości poszerzenia układu kielichowo-miedniczkowego (wymiarA-P miedniczki > 10 mm) wskazujący na konieczność konsultacji nefrologiczno-urologicznej [31]. Część autorów sugeruje jednak, że badanie USG może być badaniem niewystarczającym. Grupa amerykańskich urologów, w badaniu przeprowadzonym u 174 pacjentów w wieku 2–24 miesiące z pierwszorazowym epizodem ZUM wykazała, że u 24% badanych z prawidłowym wynikiem USG stwierdza się różnego stopnia odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM) [32]. Dodatkowo autorzy sygnalizują, że 15% dzieci z prawidłowym obrazem badania USG miało nawroty ZUM, a 8% z nich wymagało interwencji chirurgicznej. W podsumowaniu pracy stwierdzono, że brak zmian w obrazie USG nie wyklucza istnienia odpływów pęcherzowo-moczowodowych i w wybranych przypadkach konieczności korekcji chirurgicznej. Tab. 6. Podsumowanie pięciu zaleceń dotyczących diagnostyki ZUM [26] Zalecenie USG Cystografia mikcyjna Późna scyntygrafia DMSA RCH tak chłopcy 6. tak jeśli atypowy ZUMa jeśli dodatni USG i/lub atypowy ZUMa czynniki ryzykab atypowy ZUMa atypowy ZUMa TDA nie dodatni DMSA w ostrej fazie dodatni DMSA w ostrej fazie AAP tak jeśli dodatni USG nie ISPN tak jeśli dodatni USG i/lub czynniki ryzykac dodatni USGi/lub OPM Nie zaleca się wykonywania badania scyntygraficznego w ostrym okresie choroby, bo wynik badania nie wpływa na podjęcie decyzji terapeutycznych, a jedynie może potwierdzić zmiany charakterystyczne dla ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Planowo scyntygrafia powinna być wykonana po 4–6 miesiącach od epizodu ZUM. Można wtedy wykazać obecność blizn... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Fot. Tempura / Getty Images Bakterie w moczu dziecka można podejrzewać po obecności wielu objawów klinicznych, choć często nieswoistych. Występowanie bakterii w moczu świadczy o wyniku nieprawidłowym lub fałszywie dodatnim i wówczas wymaga powtórzenia. Bakterie w moczu można wykryć na podstawie badania ogólnego moczu. Może ono pozwolić na postawienie diagnozy odnośnie do samej obecności bakterii i zakażenia, natomiast aby dowiedzieć się, jakie bakterie są w moczu dziecka, konieczne jest wykonanie posiewu moczu, czyli hodowli patogenów. Bakterie w moczu dziecka – przyczyny Podstawowym badaniem pozwalającym na stwierdzeniu bakterii w moczu dziecka jest badanie ogólne moczu. U dzieci starszych istnieje możliwość właściwego pobrania moczu do badania, ponieważ są one w stanie oddać środkowy strumień moczu do jałowego pojemniczka po wcześniejszym obmyciu ujścia cewki moczowej. U mniejszych dzieci, niepotrafiących spełnić tego typu poleceń, a szczególnie w grupie noworodków i niemowląt, konieczne jest pobranie moczu do specjalnego woreczka. Niestety mimo zachowania wszelkich środków ostrożności istnieje ryzyko zanieczyszczenia pobieranego materiału bakteriami pochodzącymi ze skóry i błon śluzowych otaczających ujście cewki moczowej. Stąd najczęstszą przyczyną obecności bakterii w badanej próbce moczu dziecka jest nieprawidłowe pobranie materiału i zanieczyszczenie go fizjologiczną florą bakteryjną skóry dziecka. Wśród chorobowych przyczyn obecności bakterii w moczu, szczególnie gdy są one liczne, wyróżnia się zakażenia układu moczowego. U dzieci rozpoznaje się zarówno zapalenie górnych dróg moczowych (nerki), jak i dolnych (pęcherz i cewka moczowa). Najczęstszą przyczyną pojawienia się licznych bakterii w moczu dziecka (zakażenia układu moczowego) jest droga wstępująca z zewnątrz przez cewkę moczową, nawet do nerek. Rzadko dochodzi do zakażeń układu moczowego drogą krwi. Najczęstszą bakterią powodującą zakażenie układu moczowego dziecka jest Escherichia coli, czyli pałeczka okrężnicy. Jest to bakteria zasiedlająca przewód pokarmowy, jednak poprzez sąsiedztwo okolic odbytu i ujścia cewki moczowej zdarza się, że bakteria jest przeniesiona do układu moczowego. Szczególnie częste jest to u dziewczynek. Wśród przyczyn, a właściwie predyspozycji do kolonizowania się bakterii w układzie moczowym, zalicza się wady wrodzone układu moczowego lub zaburzenia czynności układu moczowego, co z kolei u dzieci jest bardzo częste (np. refluks pęcherzowo-moczowodowy, zastawka cewki tylnej). Polecamy: Bakterie w moczu u dziecka, niemowlaka i dorosłego – co oznaczają? Zobaczcie, jak dbać o układ moczowy dziecka. Przede wszystkim należy nauczyć malca odpowiedniej higieny. Zobaczcie sami: Zobacz film: Jak dbać o układ moczowy dziecka? Źródło: 36,6 Objawy towarzyszące obecności bakterii w moczu Bakterie w moczu dziecka mogą być w tak niewielkiej ilości, że nie wywołują żadnych objawów. Bezobjawowe zakażenia są bardzo częste, a w szczególności można się spotkać z bardzo nieswoistymi objawami zakażenia układu moczowego u dzieci. Noworodki, niemowlęta i małe dzieci często nie prezentują żadnych objawów poza gorączką niejasnego pochodzenia. Niekiedy pojawiają się zaburzenia apetytu, biegunka, wymioty, kolka jelitowa i tkliwość brzuszka, co bardziej skłania do diagnostyki zaburzeń układu pokarmowego niż moczowego. Dopiero u większych dzieci objawy stają się bardziej specyficzne. Ból lokalizuje się w podbrzuszu, mogą pojawić się gorączka, bolesne parcie na mocz, częste oddawanie moczu, ból czy pieczenie przy sikaniu. W przypadku odmiedniczkowego zapalenia nerek występuje również ból w okolicy lędźwiowej. Mocz może stać się mętny, mieć zapach amoniaku. Czasami pojawia się krwiomocz, co powoduje ściemnienie moczu. Badanie na obecność bakterii w moczu Pierwszym wykonywanym badaniem, by ocenić, czy w moczu dziecka obecne są bakterie, jest badanie ogólne moczu. Przy zakażeniu bakteryjnym nie tylko pojawiają się liczne bakterie w moczu, ale również białko, leukocyty, erytrocyty czy nabłonki. Badaniem pozwalającym na identyfikację bakterii jest posiew moczu, czyli badanie mikrobiologiczne. Jeśli u dziecka obraz kliniczny jest nieswoisty, materiał nie może być rzetelnie pobrany, co często zdarza się u noworodków i niemowląt, lekarz może podjąć decyzję o wykonaniu nakłucia nadłonowego pęcherza moczowego czy też pobrać mocz przez cewnik moczowy. Wykonuje się to jednak niezbyt często. Badanie moczu można bowiem powtórzyć, upewniając się, że mocz jest oddawany do jałowego pojemnika. W przypadku zastosowania woreczka, należy odkleić go od skóry dziecka tuż po oddaniu przez nie moczu. Bakterie w woreczku rosną. Co kilkadziesiąt minut ich liczba podwaja się, co oznacza, że np. po 2 godzinach można rozpoznać liczne bakterie w moczu, mimo iż tak naprawdę w drogach moczowych są one pojedyncze. Na wynikach posiewu moczu można spotkać się z terminem „bakteriomocz znamienny”. Oznacza on taką ilość bakterii w moczu, która wywołuje zakażenie układu moczowego. Taką ilością jest 105 bakterii w 1 ml moczu. Jednostką bakterii jest CFU, czyli colony forming unit (jednostki tworzące kolonię). Antybiogram pozwala na określenie wrażliwości bakterii na antybiotyki, co umożliwia zastosowanie terapii celowanej. Początkowe leczenie często jest empiryczne, czyli wdrażane na podstawie najczęstszej etiologii i statystycznej wrażliwości bakterii na antybiotyki. Jeśli antybiogram wykaże, że wynikiem zakażenia dróg moczowych jest inna bakteria, która jest wrażliwa na inne antybiotyki, wtedy możliwe jest wdrożenie terapii celowanej, przyczynowej, ukierunkowanej typowo na bakterie wywołujące zakażenie. Co wiesz o zapaleniu pęcherza? Sprawdź swoją wiedzę Odpowiedz na 10 pytań Rozpocznij quiz Rekomendowane odpowiedzi Gość Zgłoś odpowiedź Witam, Odebrałam dzisiaj wyniki badań moczu i bardzo proszę o pomoc w ich interpretacji, gdyż wizytę u specjalisty mam dopiero w przyszłym tygodniu, a nie mam pewności czy są w zupełności prawidłowe. Z góry dziękuję za pomoc. Glukoza - nieobecna Bilirubina - nieobecna Ciała ketonowe - nieobecne Ciężar właściwy - 1,025 Krew - ujemny pH - 5,5 Białko - nieobecne Urobilinogen - 0,2 Azotany - nieobecne Leukocyty - ujemny Barwa - żółta Osad moczu - , Nabłonki - płaskie 4-6 w pw Krwinki białe - 0-2 w pw Pasma śluzu - dość licz w pw Flora bakteryjna - dość licz w pw Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość DoctorQuinn Zgłoś odpowiedź Witam! Podany wynik analizy moczu może wskazywać na zapalenie układu moczowego. Warto byłoby zatem skonsultować się z lekarzem, który oceni wynik porównując go ze stanem Pani zdrowia. Najprawdopodobniej zleci również wykonanie posiewu moczu i wdroży odpowiednią antybiotykoterapię. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Bożena Zgłoś odpowiedź ja miałam raz zapalenie pęcherza i teraz to się ciągnie za mną. Co mam jakieś osłabienie organizmu to zaraz łapię zapalenie pęcherza... Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość kornelka Zgłoś odpowiedź jak masz tak ciągle, to zrób sobie morfologie - może masz anemię? na odporność możesz sobie zrobić kurację echinaceą i żeby bakterie się do pęcherza nie przyklejały prouro Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Czy taki wynik badań może wskazywać na infekcje bakteryjną? Nabłonki Pł. - bardzo liczne Leukocyty - luźno pokrywają pole widzenia Eryt. świeże - 2-5 Bakterie - liczne Pasma śluzu - liczne Lekarz zapisał mi tylko Furaginum Teva. Proszę o odpowiedz. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Lekarz powiedział, że starczy jedno opakowanie. Mam codziennie rozwolnienie. Czy to może być spowodowane tą infekcją? Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Problem w tym, że cierpie na biegunkę od kilku lat. Jest to niby zespół jelita nadwrażliwego. Chcę wiedzieć, czy te problemy są spowodowane bakteriami które wykryto w badaniu moczu i w jaki sposób je zwalczyć. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź A jest możliwość by po zastosowaniu jednego opakowania Furaginum bakterie znikneły? Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Lek przestałam brać kilka dni temu. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Pstrokata Czy taki wynik badań może wskazywać na infekcje bakteryjną? Nabłonki Pł. - bardzo liczne Leukocyty - luźno pokrywają pole widzenia Eryt. świeże - 2-5 Bakterie - liczne Pasma śluzu - liczne Lekarz zapisał mi tylko Furaginum Teva. Proszę o odpowiedz. Witam! Podany wynik badania świadczy o infekcji dróg moczowych. Zalecony przez lekarza lek jest jak najbardziej prawidłowy, także proszę go stosować. Po zakończeniu leczenia wskazane jest wykonanie kontrolnej analizy moczu. A propos opisanych biegunek to bez wątpienia nie mają one związku z infekcją dróg moczowych. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość P. Ania Zgłoś odpowiedź Witam! Dziś odebrałam wyniki Badań moczu i chciałabym się dowiedzieć czy są dobre. Badania ogólne moczu Barwa Ciemno żółta Odczyn {g/m} Ciężar właściwy{g/m] Białko [mg/d] neg Cukier {mmol/]neg Urobillnogen norm mg/dl Billirubina {umol} + Nitrite neg Leukocyty neg Erytrocyty neg Ketony {mmol/l} neg Osad moczu Nabłonki płakie pojedyncze w polu widzenia Leukocyty 1-3 wpw Bakterie liczne śluz pasma śluzu- liczne Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Witam ! Odebrałam dziś wyniki moczu i chciałam się dowiedzieć czy są prawidłowe . Badanie ogólne moczu : Przejrzystość: lekko mętny Barwa: Żółta Ciężar właściwy: pH: 6 Glukoza: nieobecna Ketony: nieobecne Urobilinogen: w normie Bilirubina: nieobecna Białko: ślad Azotyny: nieobecne Erytrocyty: weryfikacja Leukocyty: weryfikacja Osad Moczu : Nabłonki Płaskie: Nabłonki okrągłe: 0-1 Leukocyty: 10-20 Erytrocyty świeże: 0-1 Pasma śluzu: liczne Bakterie: liczne Kryształy szczawianu wapnia: nieliczne Z góry Dziękuję . Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Hepburn Zgłoś odpowiedź Witam. W piątek odebrałam wyniki badania moczu: Parametr Wynik Jednostka L H Norma Badanie ogólne moczu Barwa żółty Ciężar właściwy 1,017 kg/l 1,015 1,030 N Przejrzystość przejrzysty pH 5 5,0 7,0 N Glukoza nieobecna Ketony nieobecne Urobilinogen w normie mg/dl 1,0 Bilirubina nieobecna Białko nieobecne Azotyny nieobecne Erytrocyty obecne Leukocyty w normie Osad moczu Nabłonki płaskie nieliczne w prep. Leukocyty 1-3 wpw 0 5 Erytrocyty świeże 5-10 wpw 0 3 Erytr. częściowo wyług. 3-5 wpw 0 3 Erytrocyty wyługowne 1-3 wpw 0 3 Pasma śluzu liczne w prep. Bakterie nieliczne w prep. Ktoś pomoże w analizie, wizyta dopiero w środę o lekarza. Od piątku zażywam Cipronex. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość hepburn Zgłoś odpowiedź Lekarz przepisał lek z powodu mocnego bólu w okolicach ledziowych i podwyższonej temperatury, oraz bolesnych obrzękach na powierzchni całego ciała. Sugerował się też wcześniejszymi wynikami badań gdzie eGFR wynosiło 75. Ponadto od kwietnia moja masa ciała wzrosła o 30 kg, i uskarżam się na opuchnięcia, na całej powierzchni mojej przychodni lekarze rodzinni mają mnie już dosyć. :) Wszystko zwalają na niedoczynność tarcycy, ale hormony mam już uregulowane, a masa ciała cały czas wzrasta. Mam też tchykardie, którą dopiero wykrył enokrynolog, bo lekarze rodzinni mieli to za przeproszeniem w d! Dziękuje za analizę i pozdrawiam. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość hepburn Zgłoś odpowiedź Lekarz również podejrzewał zapalenie nerek ewentualnie kamienice nerkową. W środę udam się z wynikami, myslę że będzie wiedział co w moim organizmie jest nie tak. Dwa dni brania leku i czuję się znacznie lepiej, wczoraj praktycznie bez bólu, dzisiaj ból pojawił się ponownie. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość hepburn Zgłoś odpowiedź Kamica nerkowa :) Kamienica faktycznie, za duża bryła. Gdzie by to pomieścić :D Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość kamikadze22 Zgłoś odpowiedź badanie osadu moczu sluz liczne pasma wpw nablonki poj wpw leukocyty 5 _8 krysztaly szczawiany wapnia liczne wpw poza tym bialko 100,mg dl czy moge miec kamienice nerkowa? Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Kepusta Zgłoś odpowiedź Proszę o pomoc. Mam lekarza za 2 tygodnie a wyniki już otrzymałem. Obawiam się czy na pewno wszystko jest ok widząc te wyniki. Proszę o komentarz do tych wyników: Barwa A N:[ Przejrzystość zupełna N:[zupełna] Ciężar właściwy g/ml N:[1,015 - 1,025] pH N:[4,5 - 8,0] Azotyny nieobecne N:[nieobecne] Białko ślad A N:[nieobecne] Glukoza nieobecna N:[nieobecna] Ciała ketonowe 5 mg/dl N:[nieobecne] Urobilinogen prawidłowy N:[prawidłowy] Bilirubina nieobecna N:[nieobecna] Nabłonki płaskie dość liczne A N:[nieliczne] Nabłonki okrągłe 0 - 2 wpw Leukocyty 2 - 5 wpw A N:[0-5] Erytrocyty świeże 2 - 5 wpw A N:[0-8] Pasma śluzu liczneBakterie dość liczne Z góry dziękuje za pomoc Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Kepusta Zgłoś odpowiedź Tak, taka norma na 100%. Hmm kamienie? mam 24 lata - to mozliwe ze w tym wieku kamienie? Widzac wyniki przestraszyłem się czy nie mam cukrzycy? Help Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Dorti1 Zgłoś odpowiedź Wiem z doswiadczenia ze sluz w moczu o kale moze swiadczyc o istniejacych pasorxytach.. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Ilona82 Zgłoś odpowiedź Mam pytanie. Może ktoś coś wie na ten temat. Byłam u ginekologa i badając mnie na monitorku pokazała się fasolka. Pani doktor myślała że to ciąża aczkolwiek test to wykluczył. Na drugi dzień zrobiłam badanie beta hcg i badanie moczu. Wynik beta jest < A mocz wszystko dobrze tylko osad. Nablonki plaskie:dosc liczne wpw, inne składniki: dosc liczne pasma śluzu, krysztaly:szczawiany wapnia liczne. Poza tym podczas oddawania moczu podcierajac się są ślady krwi lub papier jest zarozowiony. Boli czasem też podbrzusze. Czy to coś może być poważnego? Wizytę mam za 3 dni A bardzo się martwię. Z góry dziękuję za Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Zgłoś odpowiedź Liczne szczawiany wapnia świadczą o piasku w nerkach, który podrażnia drogi moczowe i może pojawiać się krew w moczu. Dalsze badania wykażą czy jest coś więcej, ta fasolka może mieć coś z tym wspólnego, ale nie gorączkuj się, poczekaj do wizyty, bo bez dodatkowych badań za wiele się nie dowiesz. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Ilona82 Zgłoś odpowiedź Dzięki bardzo za odpowiedź. Mam nadzieję że to nic poważnego nie jest. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi

bakterie w moczu u dziecka forum